Het moet zo ergens rond vorige winter geweest zijn dat mijn maat Kevin me meenam naar een klein afgelegen oud kanaaltje ergens in Belgie. Nu moet je weten in de winter kiezen we sneller voor deze kleine, intieme kanaaltjes daar deze iets makkelijker zijn uit te pluizen, deze zijn meestal ook heel helder en op deze manier kun je sneller achterhalen waar de karpers zich ophouden. Nu bij het aanrijden naar dit kanaaltje dien ik altijd een groot kanaal over te steken en laat het nu net dit grote kanaal zijn die me aansprak. Echter het was nog zeer vroeg in het voorjaar dus bleef ik gestaag doorvissen op het oude kanaal, alwaar ik een mooi deel van het bestand op de mat kon leggen.
Eind mei was het dan toch zover, het grote kanaal moest en zou bevist worden. Echter een gerichte aanpak had ik niet, en voor de eerste nacht werd dan ook geopteerd voor een stek langs de weg, zodoende de auto niet ver van mij staat. Ik heb in het verleden wel es problemen gehad in een bepaald deel van ons land alwaar men er een sport van maakt de banden van “niet locals” plat te steken. Enkele maanden eerder werd mijn busje gearrangeerd en dit kostte me 600 zuurverdiende euro’s. Nu op zo’n moment zal er eerder nog meer en intensiever worden gevist dan dat ik me laat wegjagen door “vandalen”. Echter we dwalen af en na het vinden van een geschikte plek aan het kanaal kon het gaan gebeuren. 1 hengel werd in de vaargeul geplaatst, echter net op de rand, zodoende ik geen last heb van de binnenvaart, de andere hengel word vakkundig in eigen kant gepositioneerd, beide voorzien van enkele handjes boilies. Groot is dan ook mijn verbazing als de hengel in de vaargeul na een goed halfuurtje ervandoor gaat. Nog groter word de verbazing als ik zie dat het ook een beste vis is, en eens uit het water, de weegschaal net over de grens van 15 kg gaat. Omdat deze aanbeet zo snel komt besluit ik rap eerst 2 handjes boilies met de katapult in de vaargeul te schieten, en snel de hengel weer op dezelfde plaats te positioneren. Het fotomateriaal wordt uitgehaald en opgezet, maar nog voordat de vis uit de sling kan worden gehaald krijst men delkim het uit. Heh? Zo snel? zelfde hengel…
Nu om een lang verhaal kort te maken, die nacht ving ik 4 vissen, waarvan 3 spiegels die over 15 kg gingen. Omdat dit toch erg frappant was ( eerste nacht op nieuw stuk kanaal, en instant 4 karpers te vangen) besluit ik even naar men maat Chris te bellen. Die neemt de telefoon aan en al snel wordt ook zijn interesse gewekt. Niet lang erna worden plannen gesmeed om es samen enkele nachten aan de oevers van dit kanaal te verblijven, zodoende we een beter beeld hebben van wat het bestand is op dit stuk. Zo gezegd, zo gedaan, er wordt een datum geprikt en een maand later staan we beide aan de betonnen oevers. Over deze sessie kan ik echter niet veel kwijt daar ik weet dat Chris aan een artikel werkt over deze ongelooflijke sessie, eentje die we beide niet snel zullen vergeten…
Na de sessie met mijn makker Chris komt het najaar stukje bij beetje in zicht en besluit ik een “voerstek” aan te maken op een plaats waar ik ondertussen met regelmaat een karper krijg geland. Er wordt gekozen voor de hotshrimp uit de range van aquabaitcompany, dit is een boilie zonder flavours, met chilli en garnalenpasta. Ondertusssen zijn men vangsten niet onopgemerkt gebleven en Chris Vandenhautte (Gardner) contacteert me met de vraag of ik eventueel geen kans wil grijpen bij het gardner benelux team. Daar ik reeds al met de endtackle van gardner viste besluit ik de kans met beide handen te grijpen en al snel word ik voorzien van enkele rollen hydrotuff, endtackle,en veel wijze raad van Chris zelf. Nu reclame maken ligt niet echt in men aard maar na enkele maanden met de hydrotuff te hebben gevist kan ik niet anders dan zeggen, dit is de nylon die nodig is voor grote kanalen. Schuurvast, sterk en makkelijk te knopen en eigenlijk een aanrader voor eenieder die met regelmaat te vinden is aan de betonnen oevers. Ook bemachtig ik een dual-reach landingsnet van gardner dewelke mij in staat stelt vis te landen vanaf hoge oevers, kademuren, of je kan het gebruiken voor id boot als je alleen 1 deel van de steel gebruikt.
Tactiek en rigs
De voerplek wordt gekozen door met regelmaat een nachtje te vissen en zodoende te weten te komen waar de meeste karpers heen trekken om de koude wintermaanden door te brengen. Het voer wordt verdeeld over de eigen kant en de vaargeul. De rigs die ik gebruik op deze grote waterwegen zijn over het algemeen gezien hele simpele rigs. Meestal wordt er een snowman rig gebruikt, die is opgebouwd uit de 25lb ultraskin en getopt met een continental mugga maat 4 daar de karpers die er zwemmen harde bekken hebben door het vele natuurlijke voedsel die aanwezig is (krabben, mossels, kreeftjes…) De rig maak ik ook iets langer dan wanneer er op de oude heldere kanalen wordt gevist, ik heb de indruk dat er veel minder dressuur is en door de continu stroming die aanwezig is valt een iets langere rig net iets beter mijn inziens. Sinds een maand is er ook de nieuwe tungsten range en maak ik gretig gebruik van de anti tangle sleeves, tungsten sinkers en de kickers. Die hebben als voordeel dat ze verzwaard zijn en je er zo ook zeker van bent dat je rig te allen tijde mooi op de bodem van het kanaal ligt ondanks de soms hevige stroming.
Terug naar het kanaal, oktober en november zullen de maanden worden waarin 1 a 2 maal per week wordt gevoerd, dit wil zeggen een ritje van 45min, voeren, en 45 min terug. En er wordt ongeveer 1 a 2 nachtjes gevist per week afhankelijk van men werkschema. Dit heeft als resultaat dat op het einde van november ik op het betreffende stuk ong een 40 tal karpers weet te landen, waarvan het merendeel 12-15 kg bedraagt, echter ik vang ook een meterlange schubkarper die de magische grens van 20 kg overschrijdt. Ondertussen besluit ik nog een laatste sessie te plannen, er worden 2 dagen gevist in het eerste weekend van december. Daarna zal de focus terug op de kleinere, oude kanaaltjes vallen.
Dat de laatste sessie in december er eentje zal worden met een gouden randje weet ik op dat ogenblik nog niet. Na een weekje rust (waarin echter wel word doorgevoerd) ben ik eindelijk terug aan de oevers van het water. De watertemperatuur bedraagt nog amper 13graden en het spreekwoordelijke vertrouwen is dan ook niet zo hoog meer als de maanden ervoor, mss is dit wel de sessie teveel en word het een keiharde blank. De eerste vis dient zich echter snel aan in de vorm van een prachtige dertiger spiegel en als de hengel na enkele uren voor de 2e keer afloopt en ik niet de minste beweging in de vis krijg begint het te dagen dat dit wel eens een “goede” zou kunnen zijn. De vis neemt gestaag enkele tientallen meters lijn en lijkt niet te stoppen. Ondertussen hebben zich enkele wandelaars achter mij verzameld en aan de overkant van het kanaal leggen de arbeiders die het onderhoud van de oevers voor zich nemen het werk neer en om het hele schouwspel te kunnen volgen. Geven en nemen, en beetje bij beetje voel ik de vis van de bodem loskomen en lijkt het tij in mijn voordeel te keren. De schare “supporters” volgt met ingehouden adem de dril en als ik na een kleine 25 minuten het landingsnet onder de vis schuif, begint het te dagen dat dit wel een bijzondere vis is. Nu meestal verblijf ik het liefst alleen aan de oevers en heb ik een hekel aan mensen die langer dan 10 min blijven voor een praatje te maken maar deze keer ben ik wel tevreden dat ik de hulp van een wandelaar kan inroepen om me te helpen deze kolos veilig en wel naar de oevers te dragen. Als hij dan ook nog even meehelpt om de vis te wegen en ik de naald zie stil staan op 23,8kg of 52 lbs maakt een bijzonder gevoel zich meester over mij. Enkele maanden geleden reed ik nietsvermoedend over dit kanaal op weg naar een klein kanaaltje. Zo zie je maar dat elk stuk kanaal verassingen in petto heeft en indien je de sprong niet waagt je ook nooit te weten komt welke mogelijke kolossen er mogelijks rondzwemmen. Hopelijk tot aan de waterkant en laat je niet afschrikken door het onbekende, de beloning is des te mooier.
Niels
Leave A Comment