Karpervissen – Sneaky Mission – Niels De Temmerman

In de eindeloze zoektocht naar steeds nieuwe visgronden kwam ik geheel toevallig op een stukje kanaal dat zelden wordt bevist. Het is in feite een oud haventje alwaar men enkel op het eerste kleine stukje kan vissen, het haventje zelf is omheind en men kan/mag er niet vissen. Het bestand ongekend.

Nu alvorens dit stuk te bevissen doe ik meestal enkele korte verkenningen vooraf, en dit maal bleek 1 verkenning de ultieme sleutel tot succses. Het haventje is afgesloten door middel van enkele hekkens en poorten die steevast gesloten worden door de sluiswachter, alvorens die zen dienst beeindigd. Door dit schouwspel enkele dagen naeen gade te slaan, echter zonder te vissen kwam ik tot de vaststelling dat 1 poortje steevast wordt vergeten en dus bijgevolg nooit op slot wordt gedaan. De sluiswachters werken van 8u s’morgens tot 7u s’avonds en meteen ontspruit er een stropersplannetje in men hoofd. Ik kan nl door dat poortje de haven bevissen van 7u s’avonds tot 8u wanneer de sluiswachters hun job beginnen.

Nu eer er gevist wordt ( we zijn nu oktober ) is het de ideale periode om deze stek enkele keren aan te voeren met verse livesystems van ccmoore. zo gezegd, zo gedaan, 3 avonden na elkaar wordt er met de katapult een kg of 2 verspreidt in het haventje, dit dient steeds stiekem te gebeuren in de donkere uren om niet te worden opgemerkt.

De eerste korte nachtsessie wordt ingepland en met vertrouwen wordt de bus richting kanaal gestuurd. Eenmaal aangekomen begint een klein huzarenstukje, materiaal wordt uitgeladen, auto weggezet, materiaal wordt achter het poortje gelegd, en eens de kust veilig, dien ik met men uitrusting een wandeling te maken die me over een small sluisje voert. Dit allemaal geheel geruisloos en zonder hoofdlamp, om geen slapende honden wakker te maken.

Het is ondertussen 22u s’avonds, aardedonker, en stiekem geniet ik wel van deze hele onderneming. Het gevoel ergens exclusief een stukje water te kunnen bevissen waarvan ik geen flauw benul heb van het bestand en de rillingen die over je rug lopen wanneer je al sluipend naar je stek wandelt, maken dit hele gevoel compleet. Beide hengels worden voorzien van ronnie-rigs, en een klein pva’tje met gebroken livekes ( 12m livesystems.) De ene hengel wordt tegen een kademuur gepositioneerd, de andere verdwijnt onder de boeg van een plezierjacht.De brolly wordt op de laagste stand gezet, en al gauw staat er een pruttelende bialetti voor men neus, genieten. Rond 3u s’morgens wordt ik gewekt door een schreeuwende att. De vis neemt instant enkele tientallen meters lijn en de vis zwemt van tegen de kademuur recht onder een hele rij plezierjachten. Met knikkende knieen en veel vertrouwen in de 35lb hydrotuff weet ik na enkele minuten het net onder een machtig mooie schub te steken. Met een 17,2 kg zeker niet slecht als eerste vis op dit nieuwe stuk. Al snel breng ik de hengel weer in positie en groot is mijn verbazing als dezelfde hengel weer afloopt na amper een half uurtje. Na wat een identieke kopie lijkt van de eerste drill kan ik ook nu weer deze verzilveren en na weging blijkt deze vis 17,6 kg te wegen. Eerste korte nachtje en meteen 2 goeie dertigers, het kan slechter.Ondertussen is het 5u s’morgens en veiligheidshalve plooi ik men materiaal samen, volg alweer het smalle paadje over het sluisje, ga achter men auto, daar ik zeker niet wil worden ontdekt door een of andere alerte sluiswachter. Beide vissen worden op de gevoelige plaat gezet en moe maar geheel voldaan keer ik huiswaarts.

Het moet omstreeks 3u zijn dat Chris zijn hengel er met een rotvaart vandoor gaat, en in no-time staat Chris te drillen. Tijdens het drillen gebaart Chris me om al direct terug een 50-tal boilies met de katapult aan te voeren daar hij ervan uit gaat dat deze vis niet alleen aan het azen was. De vis wordt even gezakt, de hengel geherpositioneerd en als alles goed gaat is de volgende vis er een voor mij. Lang hoeven we niet te wachten want we waren nog maar net terug in onze stretcher gekropen toen de hengel er voor de 2e maal vandoor gaat. Beetje verbaasd kijkt Chris me aan en lacht, zou het, dat we vertrokken zijn voor een reeksje? Vorig jaar deze tijd hadden we ook een sessie en na een lange zoektocht werden we beloond met 11 vissen op een nachtje…

De 2e sling wordt uitgehaald en alles wordt weer in gereedheid gebracht. Nu toen ik stond te drillen, nam Chris alweer meteen de katapult en voorziet de voerstek tijdens de drill alweer van een 50-tal boilies. Dit zullen we consistent aanhouden zolang de aanbeten blijven komen. Na de 2 vis besluit ik om een potje koffie te zetten, het is inmiddels net na 4u s’ochtends en terwijl de koffie pruttelt loopt voor de 3e maal de hengel af. Ditmaal een hele knappe schub voor Chris, ongeveer een goeie 17 kg en wanneer Chris deze vis afstrijkt, scheidt deze 2 half verteerde zeeltjes uit… Beetje nazinderend over dit hoogst ongewone tafereel loopt ondertussen voor de 4 maal de hengel af en al gauw is het mijn toer om de vis te drillen. Chris schiet alweer 50 boilies op de stek, maar ditmaal geeft de vis hem niet zomaar gewonnen. Een tiental spannende minuutjes later kan Chris toch het net onder een mooie spiegel schuiven en na weging blijkt deze 19,2 kg te wegen. Ondertussen hebben we door dat, indien we deze voerstrategie blijven toepassen, we waarschijnlijk vandaag ons bedje niet meer zullen terugzien. De 2 e ronde koffiezetten wordt ingezet en Chris is de hele tijd rigs ah knopen. Nr 5 biedt zich aan en een twintigtal minuutjes later wordt ook het net onder nr 6 geschoven. We hebben echter ng geen tijd gehad 1 vd 6 vissen op de gevoelige plaat vast te leggen, en wanneer de beetmelder het voor de 7e maal uitschreeuwt is Chris bijna verplicht om naar de auto om een extra sling te wandelen.