Vissen is geen exacte wetenschap en gelukkig maar ook anders zou de fun rap uit het spelletje zijn. Vissen is vaak hard werk en veel voorbereiden vooraf en dan hopen dat het gebeurt. We kennen allemaal wel die sessie’s waar het eens op wieletjes loopt maar vooral de sessie’s waar het stroever loopt zijn voor mij de sessie’s waar iets uit te leren valt.

Normaal gesproken ben ik zeker geen “zomer” visser en gaan zelfs heel vaak de hengels gewoon voor een paar weken achter slot en grendel in de zomermaanden, maar dit jaar was het anders… vooreerst was er een Rainbow trip die mijn goede vriend Bart reeds lang op voorhand had gepland en waar het de bedoeling was om met onze respectievelijke gezinnen samen te “kamperen” en te vissen, daarna had ik ook nog een klein Duitsland tripje en Frankrijk tripje in de steigers staan met mijn twee dochters. Die tripjes alleen met de kids zijn voor mij de leukste omdat het dan echt quality time is met de kinderen, je zit 48 uur of meer constant in elkaars gezelschap en je hebt reuze tijd om over alles en niks te babbelen. Mijn oudste dochter heeft het niet echt begrepen op het vissen, voor haar is vooral het aspect “kamperen” en de rust aan de waterkant die haar aantrekt, mijn jongste dochter daarentegen is echt wel weg van het spelletje vissen genaamd. Soms zo erg dat mijn visserij soms wat in het nauw komt omdat dochterlief wil gaan witvissen of dropshotten of achter snoek aan. Visserijen die mij wel allemaal boeien daar niet van, maar visserijen die mij karperuren kosten wel te verstaan. Maar begrijp mij zeker niet verkeerd, veel liever dat, dan een kind die achter een pc of een tablet haar tijd zit te doden. De avonturen die ze nu beleefd aan de waterkant zullen voor altijd in haar geheugen gegrift zitten, de virtuele wereld daarentegen…

De Rainbow trip viel de derde week van de vakantie en om te zeggen dat het die periode bloedheet was zou een understatement zijn. Het was gewoon bakken, braden, smelten zonder een zuchtje wind. De stek die Bart had geboekt was stek 14, Bart had dit bewust gedaan omdat de laatste tijd deze stek niet altijd veel vis oplevert (heeft ze trouwens ook nooit echt gedaan), maar regelmatig wel een heel dikke vis. De stekkeuze was dus van zijn kant een stukje strategie met een plannetje achter. Na een voerspoedige nachtelijke rit komen we heelhuids en halfgaar aan bij het clubhuis. Tegenwoordig rijden we wel vaker naar Rainbow tijdens de nachtelijke uren en al zeker in de vakantie periodes, uren stilstaan in Parijs en Bordeaux zijn niet echt ons ding. Bij het clubhuis is het trouwens ook nog vaak wachten tot zaterdag 11 uur voor je een “Go” krijgt van Pascal of zijn zonen om de stek te vervoegen. Het enige nadeel van die nachtelijke reizen is het gebrek aan slaap, maar met één week vakantie in het vooruitzicht mag dit geen euvel zijn. Bart koos voor de rechterkant van de stek, dus het meer open water, de linkerkant met meer eilanden werd mijn speeltuin. Speeltuin is misschien niet het juiste woord, want het werd zoals wel ingecalculeerd een blankje, Bart kon onze team “eer” hoog houden door op de valreep een blank uit te wissen met een schub van 17 kg. De gebruikte tactiek op Rainbow is wat mij betreft al jaren onveranderd, Sterke hoofdlijn in de vorm van onze Hydro Sink Braid, sterke leader in de vorm van onze Sure Shock en een onderlijn opgebouwd uit onze Vigilante en een oersterke Continental Mugga. Het feit dat dit meer een kampeer vakantie werd kon de pret niet drukken en als vermaak voor de kinderen had ik ook wat maden, voer en een korte vaste hengel mee. Overdag werden de massaal aanwezige zonnebaarzen belaagd, en in de avond uren werd menig knappe voorn gevangen. De trip verliep voorspoedig maar zoals reeds verwacht door de hoge temperaturen voor mij visloos. De week erop kon ik mijn wonden gaan likken in het mooie Griekenland en dan specifiek in Zakynthos. Het doel werd zee schildpadden spotten wat ons ook lukte met de snorkel en dit tot tweemaal toe zelfs.

Na deze deugdoende gezinsvakantie werd het weer tijd voor het serieuzere werk op te pikken. Mijn vaste vriendenkliek weet dat ik al een paar jaar een haat liefde verhouding heb met een grote duitse slok water. Na de obligate vakantie stop werd het tijd om daar terug eens de zaken aan te pakken. Het voorjaar bevis ik er graag de ondieptes en de luwte, ergens rond 15 augustus trek ik dan resoluut naar de diepere kant van het water omdat meestal ergens na 15 Augustus de vissen zich daar laten opmerken. Deze visserij vraagt enorm veel inspanning en de lijnen dienen altijd meer dan 400 meter uitgevaren te worden, nodeloos te zeggen dat dit tijdrovend en slopend is, maar iedere gevangen vis maakt daar veel goed. Mijn gebruikelijke tactiek op deze afstand is niet altijd vissen met gevlochten hoofdlijn, eerder kies ik daar voor nylon op de spoelen. Op 400 meter uit de kant ligt een richel met daarachter diep water en opnieuw een richel. Het kwam vaak voor dat ik op 400 meter runs kreeg met braid waardoor de vissen zich over de richel in het dieper water nestelden, wat het dan zeer moeilijk maakte om ze terug over de richel te tillen. Met Nylon en zware loden 8 oz heb je dit niet en het gespannen nylon fungeert vaak als een “rekker” om de vis over de richel te trekken maar dan vaak langs de goede kant. Voor deze vorm van visserij kies ik vaak voor onze extreem schuurbestendige Hydrotuff in 0.40 mm, die ik voorzie van een 10 meter lange Vigilante leader van 35 lb. De rig wordt vervaardigd uit onze Ultra Skin Soft 35 lb en getopt met een Rigga CVR waar ik opteer voor een snowman presentatie. Niet tegenstaande de goede voorbereiding bleken de vissen nog niet aanwezig te zijn in het diepe water en werd het een vruchteloze onderneming. Maar een slechte vistrip is nog steeds beter dan een goede dag werken.

De vakantie werd traditie getrouw afgerond met een kleine trip naar Noord Frankrijk. Deze laatste week van de vakantie “vistripjes” zijn de laatste jaren traditie geworden binnen ons gezin. Gewoon nog even dat vakantie gevoel vasthouden en genieten van de zon waar niks moet en alles kan. De plas in Noord Frankrijk dewelke ik graag bevis is ongeveer 10 Ha groot met een fraai bestand van veertigers en een handvol vijftigers. De vissen worden er op sommige momenten wel hard belaagd, dus het is zeker niet altijd een “walk in the park”. Met de zon weer ruim van de partij en de hoge luchtdruk was ik er niet echt gerust in, maar kijk….het plannetje werkte wonderwel. De gebruikte tactiek was simpel maar doeltreffend, ik verving de “traditionele” loodclip set-up door een zwaar “Inline” lood hetwelke ik enkel “zachtjes fixeerde in het zacht gedeelte van het inline lood. Dit fixeren heeft enkel tot doel om de “prik” te hebben, daarna moet de rig uit het lood schieten, zodat de vis het “gewicht” van het lood niet heeft om zich zo van de rig te ontdoen, het zware inline lood bevorderd dit proces. Ook worden de lijnen “slack” gevist zodat je hoe dan ook een “run” krijgt om het simpele feit dat de lijn door het lood loopt, dus zwemt de vis naar jouw kant of weg van jouw, de perfecte indicatie is er wel. Een knap lijntje uit onze stal hiervoor is onze Mirage Fluorocarbon lijn, de perfecte Japanse lijn voor dit type visserij. De rig die ik vaak gebruik voor deze visserij is een stuk gestripte Ultra Skin Soft hetwelke ik strip tot net boven de haak om net dat tikkeltje vrijheid te hebben, de Mugga haak kan dan perfect zjjn werk doen. Een wafter of een Lightweight hookbait topt dan vaak de rig en werkt perfect tussen de ruim aangevoerde “freebies”. Het lijken soms allemaal aanpassingen maar vele kleine procentjes links en rechts maken een groot geheel.

Al bij al een fun zomer die nog lang in ons geheugen zal gegrift zijn, niet door de spectaculaire vangsten, maar vooral door de hitte.