Geen Slap Gelul – Jurgen Vandenstorme

Geen gevoel met het water

Wat me enorm opviel gedurende die 3 sessies vorig jaar was… Dat ik totaal geen gevoel had met het water. Niks lukte en het hoofd wou niet mee… 2016 moest daar verandering in brengen.

Het klinkt raar maar de beste feeling met het water krijg ik als ik gewoon mee doe met de meute op de all round manier en De stekken bevissen die iedereen bevist… want op de andere vang je toch niks, (lees* -andere stekken moeilijk bevisbaar, te hoog voor te scheppen. In de kant liggende struiken belemmeren het drillen -*).

Maw er kwamen 4 achtereenvolgende blanks om op onze lijst bij te schrijven…

Alleen door net het zelfde te doen gaat het veel makkelijker om een berekende switch te maken in je visserij…

Totale ommekeer

4 delen werden grondig aangepakt.

1) Het viel me op dat ik Te veel valse aanbeten / lijnzwemmers had. Maw er moest nog slapper gevist worden. Hiervoor ging ik beroep doen op de gardner bug craddle.

Dit is een simpel maar vernuft stukje plastic waar je uw bugs( gardner hangers) kan in plaatsen wanneer je ze aan je hoofdlijn hebt geklipt. Maw spanning van je hangers op je hoofdlijn is 0,0. Slapper kan je niet vissen dan op deze manier. Maaaaar 1 probleem… Je krijgt nooit een zakker door… Dit probleem is op te lossen door gebruik te maken van het lead-safe system.

Dit is een systeem waarbij uw lood mee over de hoofdlijn schuift en zeer lichtjes tussen een leadclip en tailrubber gefixeerd word. Bij de minste kopschudding schuift de tailrubber weg en gaat het lood vrij over de hoofdlijn. Op dit moment fungeert het lood dan alsware een schuiflood. Of je een run krijgt of een terugzwemmer, altijd gaat de beetmelder het registreren als een volle run.

2) Alsook gaat mijn zo geliefkoosde HydroTuff lijn plaatsmaken voor de nieuwe GTHD. Het is een echte castinglijn. Je voelt echt de Donk als je op een hardere bodem ligt of alsook wanneer je op blubber terecht komt.nog een groot voordeel is dat deze lijn 20% minder rek heeft dan andere copolymeer lijnen.

3) Wanneer er een beet geforceerd werd is dit haast op het einde van de “reguliere speeltijd”, de presentatie moet scherper en het aas attractiever.
Dit deed ik Door middel van boillies in een ijscutter te malen , kleine pellets en zuiver Krillmeel aan toe te voegen en dit alles vochtig te maken met kempolie. Deze stickmix moest de karpers ,die zeer vaak onder het wateroppervlak aan zonnebaden zijn , attent maken op wat lekkers door de kleine deeltjes die zich verticaal verspreidde …

4) De – bij iedereen – geliefkoosde stekken die zich groepeerde op amper 1/3 van de put werden verlaten en ik zette me alleen op die “o zo visloze plaatsen”.

Goed gevoel

Met opgeheven hoofd en volledig herbronnen beginnen we de 5 de, of moet ik zeggen de 1ste upgrade sessie.

Doordat ik mij totaal niet meer op de hotspots wou zetten kon ik rustig en later naar het water komen.

Iedere keer hadden ze hun “topstekken” ingepalmd en lagen ze al een tijdje in wanneer ik aankwam. ik kon me moeiteloos voorstellen hoe ze bij aanvang zo vlug mogelijk hun lijnen wilden droppen naar “de pomp” toe… Manmanman wat is een jarenlange defecte zuurstofpomp nog steeds een trekpleister…

Alles werd mooi in gereedheid gebracht, ik opteerde om niet te spomben, wel om per stok telkens 5 a 6 gevulde pva sticks te droppen en dit om 2 redenen.

1) 90% van de vissers doen dit daar en geeft een enorme knal in het water.Na jaren zal dit deels een sein zijn van voedsel voor de vissen,maar ook deels een factor van gevaar.Wanneer er niet genacht kan worden weten vissen maar verdomd goed in welke periode ze vrank en vrij kunnen azen… en al zeker de oudere (lees betere)vissen.

2) Ik wou niet alleen de aandacht van mijn aanwezigheid aan de vissen kenbaar maken, maar wilde ook zonder veel geluid de andere vissers hun aandacht aanwakkeren zo dat ze zien waar ik mij juist dropte. (en dat konden ze zo onmogelijk zien en horen).

Het zal je niet verbazen welke adrenaline stoot ik kreeg, als na amper een uurtje de eerste bak op de mat lag.

Ipv blanken aan te kruisen mocht ik mij fototoestel vullen.ik voelde mij zo blij als een volwassene die in een stadscentrum een pokemon gevangen had… een ware strijd kreeg eindelijk positieve gevolgen en dat zonder dat ik mijn ellebogen moest gebruiken tussen de meute… nadat ik vingervlug ongezien een paar foto’s genomen had en hem terug in zijn habitat zette, werd de lijn weer mooi afgemeten tussen de Gardner wrappers,dit om terug op de exacte plaats te kunnen droppen.

Een paar dauwe egbertsen later vertrekt mijn andere hengel, ik kan de dril aanvatten… Mijn hoofd begint stilletjes aan op hol te slaan… dit op hun “visloze” plaatsen?

De dril eindigt in mineur, de vis weet zich vast te leggen aan een obstakel in de vorm van een enorme tak. Na wat machtsvertoon kan ik de tak deels aan het water oppervlek krijgen. Aangezien dit een 35 tal meter in het water plaats vind wist ik al dat dit onmogelijk was om dat gevaarte tot aan de kant te krijgen. Gelukkig lost alles snel en kan ik mijn materiaal ongeschonden doch visloos naar de kant draaien. Een welgemeende F*ck was zeker gepermeteerd!

Aangezien ik nu exact wist waar die tak lag was ik verplicht om een paar meter voor het gevaarte te vissen om zo onnodige vissen verder te verspelen. een paar sticks werpen op de veiligere plaats was noodzakelijk…

Ondertussen had er zich een jong koppeltjes genesteld een 10tal meter verwijderd van mijn stek.Mijn god daar werd verdomd wat afgelebbert! Als dit 1 karper ziet ben ik gesjost en vallen die meteen in de paai. Een contract van Eddy lipstick lag ze zo maar voor het grijpen. Alskeurige huisvader en karpervisser kon en mocht ik deze niet aanstaren… alhoewel in 1 ooghoek is toegestaan, het andere oog zal mijn hengels wel scherp in de gaten houden… en maar goed ook! ruuuuuuuuuun Forest ruuuuuun. We zijn weer aan de bak! Terwijl ik deze vis aan het drillen ben barst er een ware onweer los. Het giet pijpenstelen… Gelukkig nam de vis zijn runnetjes direct naar de kant toe en kon ik deze schub vrij snel scheppen. Het koppeltje was noodgedwongen gaan schuilen, te laat zo te zien want hun hartstochtige vurige taferelen waren vrij vlug afgekoeld, bij de meid ben ik zeker dat de enige droge plekken van 10 min voordien alsook doorsopt waren… welliswaar door de regen deze keer…

Ik had mij camera opgesteld in mijn brolly tegen de regen, maar aangezien dat de dril nogal kortstondig was,was de vis alles behalve moegestreden… wat werkte die klereschub tegen! Dat mijn selfie gedoe daardoor niet van een leien dakje liep had de De jonge man ook gezien. Net voordat ik de vis fotoloos zijn vrijheid wou geven bood hij me zijn hulp aan… na nog geen minuut later was de klus geklaard. Devolledige natte zooi samengepakt en euforisch huiswaarts… een luidruchtige “yes!” onderweg was zeker op zijn plaats!

De week daarop zat ik er terug, het moest dat een bevestiging worden! En dat werd het ook…

Maar de eerste vis… De week voordien was het onweer nog harder uitgebarsten, ik vermoed dat daardoor een haast volledige boom aan de kant in het water is gevallen.U raad het al… Het was alsof hij wist vanop 60m waar hij moest zijn.de vis legt hem volledig vast tss de takken. met mijn stok nog in de rechter kant grijpt de linker mijn haren vast… Hoe moet ik hier aan beginnen om deze vis in het net te krijgen…
Een groepje wandelaars houden halt om te kijken, ik begin aan operatie verlossing…

Wankelend op een dunne tak…14 ogen op mij gericht en 7 monden die meer oei en ai zegden die mij lief was… het zweet liep mijn kroonjuwelen af… 20 minuten brijwerk heb ik al nodig gehad en daarbovenop een slippertje van de tak waardoor mijn lieslaarzen volliepen… Natuurlijk tot net iets hoger als de plaats waar mijn iphone in mijn broekzak zat… maar ik had hem verlost! Als ware messias klom ik terug op het vaste land… ten einde van adem kon ik hem op de mat leggen en de eerste keer aanschouwen. Wat een brute spiegel! Mijn toeschouwende 7 apostelen warenminstens even verbaast als ik. Zij hadden nml nog nooit een karper met die omvang gezien. 1 welopgevoede dienaar dringt zich op als fotograaf… toegestaan mijn zoon! Nadat deze spiegel de eucharistie gekregen had onder de vorm van een paar foto’s kon hij weer in vrede rondzwemmen. ooow mijn lieve god wt een zalig gevoel…