Inleiding

De zomerperiode is ver van mijn favoriete tijd, om onze gevinde vrienden te belagen. Naar goede gewoonte las ik dan telkens tijdes de zomerperiode ook altijd een zomerstop in, tijd om wat activiteiten te doen met het gezin en wat terrasjes te bezoeken. Echter na verloop van tijd, begint de lokroep van het water terug de kop op te steken, je kent wel die onrust die in je kop raast en die je stelselmatig en dwangmatig alles doet vergeten en het vissen op de voorgrond duwt. Iemand zijn me ooit dat vissen verslavender is dan heroine….hij zou wel eens gelijk kunnen hebben.

Observeren
Ieder jaargetijde kent zijn moeilijke periodes, en dat is zeker het geval voor de “hoog” zomerperiode. Het grote voordeel van de zomerperiode is wel het feit dat de vis “los” is en dus in principe “makkelijker” vangbaar is dan in pakweg de winter of vroege lente. Echter krijgen we in de zomerperiode ook wel ons deel tegenslag te verwerken, denken we maar aan de hoge drukgebieden met strak blauwe hemels en geen zuchtje wind, of de duizenden waterrecreanten die ons het leven zuur maken door met hun surfplanken onze lijnen op te pikken. Echter wie een beetje inspanning levert kan in de zomer wel vele tekenen van karper oppikken, wie vroeg naar het water tuurt zal altijd wel een paar vissen zien rollen, wie in de namiddag zijn tijd neemt met een polaroid op de neus zal bijna altijd wel een partij “zonnende” vissen aantreffen.

Van de nood een deugd maken
Waar ik eigenlijk met dit schrijven naar toe wil gaan is het volgende. Karpers zijn van nature schuwe en schuchtere dieren en kunnen soms al verdreven worden door een simpele nylon lijn en dito rig in het water. Echter als karpers zich in een gebied of plaats bevinden waar er “nooit” op hun gevist wordt, lees geen lijnen in het water en dito boilie bombardementen plaats vinden, dan kunnen ze warempel wel eens al hun schroom en capsones van hun afwerpen, en zien ze de mens (lees pootjes bader) als hun bondgenoot. De meeste zwemzones situeren zich altijd in een gebied waar het ten strengste verboden is te hengelen, en mocht je er toch mogen hengelen dan gebeurt het niet, want wees nu eerlijk wie van ons gaat met zijn hengels tussen honderden badgasten plaatsnemen….Echter dat een “zwemzone” de place to be is, ontdekte ik al 25 jaar geleden op mijn toenmalig thuiswater de Geraardsbergse Gavers. Voor de lezers die de plas kennen, de grote put mocht toen nog bevist worden, en de bootjesstek had toen ook een klein “artificieel” strand waar tijdens de zomer honderden strandgasten zich te goed deden aan het frisse water. Voor wie de plas nu kent, zoek geen aanknopingspunten de configuratie is compleet veranderd en de visregels helaas ook, maar dit even terzijde. De “bootjes” stek was eigenlijk niet bevis baar maar wie goed kon gooien en in was voor een portie “risico” kon er zijn ding doen. De stek daar beviste ik niet bewust als de “pootjes baders” stek maar eerder bewust omdat ze een mooi bodemverloop had, trouwens als de pootjes baders toekwamen was ik meestal al terug weg, ik bevist eigenlijk de stek enkel in de ochtenduren. Echter op een dag had ik afgesproken met wat vrienden van op school die mij op de middag zouden komen vergezellen, mijn stek was ook strategisch goed gelegen om bikini’s te observeren, het beste van twee werelden als het ware….in de ochtend de spekruggen belagen, na de middag deernes observeren. Toen de vrienden aankwamen was het nog niet druk op het strandje en ik besloot om mijn hengels nog even in het water te houden, maar van even kwam eigenlijk lang, ik wou zo graag een vis vangen om te pronken tegenover mijn klasmakkers, maar ik was er eigenlijk van overtuigd dat mijn kansen verkeken waren aangezien meer en meer mensen in het water speelden en sommigen echt maar een paar meter van mijn rigs verwijdert waren. Wat moest gebeuren gebeurde natuurlijk ook, ik zat mij net een doemscenario te bedenken van een zwemmer met een haak in de bil, toen plotseling de optonic een kreet slaagde en de Spheros langzaam begon te tikken. Damn, het doemscenario werd concreet, niet aanslaan Chris mompel ik tegen mezelf misschien valt het dan nog mee en heeft hij enkel de lijn wat vertrokken met zijn voet of been, echter ik zie de “zwemmer” niet abnormaal reageren, nog roepen van de pijn of andere rare gebaren maken…..ik bedenk plotseling bij mezelf, dat eigenlijk de draad de andere kant uitgaat en dat de zwemmer eigenlijk stil staat…..damn, hier hangt vis aan, ik hang in de hengel, en mijn klasmakkers staan mij aan te kijken, van wat steekt “Vannouten” of “Vannaiten” (hangt af van welke klasmakker me bekeek) nu weer uit. Om een lang verhaal kort te houden, een ferme schub van 14 kg kuste mijn spreidblock en wees maar gerust dat cloud nine niet heel veraf was, de omstandigheden van de vangst, de heldenstatus bij mijn klasmakkers, en een schub van 14 kg 25 jaartjes terug, nodeloos te zeggen dat ik geld zou geven om dit ogenblik onmiddellijk over te doen.

Beach vissen anno 2017
Kortelings overkwam mij eigenlijk weer hetzelfde stramien, maar deze keer bewust uitgelokt door mezelf. Sedert een paar jaar bevis ik een groot water op regelmatige basis, en dit met ups en downs, soms zit alles mee en vang je echt een partij dertigers en soms een veertigers, de volgende sessie kan het gewoon weer dood en stil zijn. De grote van het water speelt hier natuurlijk zijn rol in en observeren en hopen dat de vissen wat gegroepeerd zitten is er vaak de sleutel tot succes. Aangezien het echt een groot water betreft, zijn de puzzelstukjes niet altijd makkelijk te leggen en is het vaak trial and error, maar stilaan komen we er wel, en laten we nu eerlijk zijn met onszelf, de voorbereiding en het denkwerk naar een vangst heeft toch evenveel voldoening als de vangst zelf, of niet soms. Dit jaar werd bewust gekozen voor een ander deel van het water, waar het in essentie zeer rustig is (lees moeilijk toegankelijk voor de luie visser), echter had dit deel van het water nog een aangename verassing voor mij….de stek die ik bevis beschikt over een “illegaal” zwemstrandje het welke op zonnige dagen bevolkt wordt door de “alternatieve” jeugd, die het vertikt om het “legaal” strand op te zoeken. In het begin moet ik eerlijk bekennen dat ik er mij wat aan ergerde, ik was namelijk in de “bosjes” afgedaald om rust te vinden en bewust weg te blijven uit de buurt van de waterrecreanten want daarvan zijn er massa’s op de bewuste put, en dan merk je plotseling op een zonnige dag op dat er ook een tiental naaktzwemmers op je stek dobberen. Maar wie ben ik om iemand te beoordelen die eigenlijk in essentie hetzelfde doet als mij……de kudde ontvluchten….we lopen hier maar even rond op deze aardkloot en we moeten al genoeg in het stramien lopen, dus doe lekker je zin, maar altijd met wederzijds respect, als de naaktzwemmers zin hebben om te dobberen, dan vis ik wel iets verder en dieper. Natuurlijk had ik de oeverzone al eens verkent waar de pootjes baders zich tegoed deden aan het frisse water, echter was ze zeer ondiep en liepen bomen en struiken op sommige plaatsen ver in het water. Ik liet de overzone dus eigenlijk wat links liggen en viste wat in dieper water. Echter hoe meer ik focuste op deze zone hoe meer ik ook eigenlijk vis opmerkte, vooral in de avond uren en de vroege ochtend hoorde ik er vis springen, in het begin dacht ik dat het watervogels waren of een snoek die aan de oppervlakte jaagde, maar nadere observatie ter plaatse leerde mij dat het echt wal karper betrof. Het verhaal herhaalde zich…..zwemmers trekken karpers aan, en zeker nog eens extra als daar zelden of nooit “lijnen” in het water gaan. Wat mij betrof was het zo duidelijk als een klontje en al zeker nadat een vriend (P.H.) die er voor mij zou gaan voeren op de afstand stek er een nachtje aanplakte en direct resultaat had. De volgende sessie zou ik mij voorbereiden om vol in het zwemgebied te vissen.

Voorbereiding

Mijn voorbereiding was eigenlijk heel simpel, aangezien het nogal ver vissen was van mijn stek naar het zwemstrandje moest er een waadpak mee om de rig goed uit te wandelen, ook het feit dat de stek bezaaid was met overhangende takken en struiken deed mij teruggrijpen naar sterk materiaal. Mijn rig werd opgebouwd uit Gardner Vigilante 35 lb materiaal, de haak mijn ouwe vertrouwde Continental Mugga in maatje 4, dit alles gevist aan een Gardner lood clip met een”gripper” lood van 170 gram. De bedoeling van zo zwaar op ondiep water te vissen is eigenlijk simpel, na de aanbeet wil ik het zware “prik” lood kwijt, en hoop ik dat de vis naar open water zwemt, indien dit plannetje mislukt heb ik nog altijd de Vigilante onderlijn in 35 lb en een backing van 10 meter Vigilante 45 lb op de molenspoel zitten als voorslag. In het slechtste geval boort de vis zich in de takkenjungle, maar doordat het daar zo ondiep is, kan ik er perfect naar toe waden en de vis toch landen. Een goede voorbereiding is het werk half gedaan. Wat me ook opviel tijdens het uitwandelen van mijn rigs, is dat sommige plaatsen een zachte bodem hadden en sommige plaatsen een echt harde bodem, ik besloot dan ook wat “marker” elastiek aan te brengen op mijn hoofdlijn met als idee die plaatsen later tijdens het uitwandelen, of uitvaren met de voerboot terug te kunnen identificeren, als zijnde “potentiële” hotspots. Over de voertactiek kan ik eigenlijk kort zijn, zwaar voeren werkt uit ondervinding totaal niet in “safe” zones, integendeel het werkt vaak compleet tegen je, en je verdrijft de vis als het ware uit een “safe” zone en je maakt er een grote “danger” zone van. De enige gangbare verklaring die ik hiervoor kan bedenken is eigenlijk heel simpel……een “safe” zone bevat geen massa”s boilies……enkel de “danger” zones bevatten die. De Crusher kwam weer tevoorschijn en boilies werden herleid tot kruim, deze mengde ik op hun beurt met kleine kgbbaits fast respons pellets en een flinke scheut Amino Aid moest de rest doen.

Slot
Om eigenlijk af te ronden, het plannetje werkte wonderwel en werkt eigenlijk nog steeds, bij goed weer en waterrecreanten hou die zones maar goed in het oog, en probeer er je slag te slaan. Doe dit steeds veilig en met wederzijds respect, en wees maar zeker dat ze op die plaatsen hun schroom verliezen. Succes!

Tight Lines,
Chris Vandenhaute