Inleiding
De lente staat zonder verbloemen voor de deur. Het is de tijd van het jaar waar we als visser een hele winter naar zitten te smachten. Prille lente dient zich altijd aan en de verwachtingen zijn altijd hooggespannen om de eerste stappen naar het water te zetten. Persoonlijk ben ik door mijn werkverplichtingen maar mondjesmaat te bespeuren aan de waterkant in hartje winter, dit tot mijn grote spijt maar het is niet anders. Echter tegen maart, schakelt het werk in mijn “branche” een tandje lager en laat dit nu net het moment zijn dat de eerste zonnestrallen warmte generen en de voorjaarsbloemen hun kopjes lichten uit de modder.
Aanpak
De grote fout die velen maken in de prille lente is het voeren, terwijl de vissen absoluut nog niet aan het azen gaan. Waar ik persoonlijk altijd de spreekwoordelijke muur van oploop is het feit dat de eerste zonnestralen zich aanbieden samen met de voeremmers. Ik kan maar niet snappen dat mensen zo hun kansen en ook van velen anderen kelderen door reeds massaal boilies te introduceren wanneer de zon een paar dagen komt piepen. Het idee van die mensen als je ze aanspreekt is houd eigenlijk totaal geen steek, velen denken, “ze” al vroeg op hun aas te zetten, terwijl de realiteit aantoont dat dit totaal niet werkt en de boel gewoon nodeloos vertraagt. Karpers en zeker karpers die op ondiepe waters leven, zijn in de prille lente meer getriggerd door zonlicht dan door de opwarming van het water door de prille zonnestralen. Zo ken ik een paar waters waar ze zich al zeer vroeg in het jaar laten opmerken bij prille zonovergoten dagen, terwijl dan net op de milde warmere overtrokken lente dagen ze verdwenen zijn. Het prille lentewater is ook nog altijd best koud en de vissen hun metabolisme is totaal nog niet klaar om grote hoeveelheden aas te verteren. Bij deze nogmaals een warme oproep om aas te milderen en een klein handjevol is meer dan genoeg. Hou het “zware” voeren voor het najaar wanneer ze echt vol voor aas gaan om een reserve op te bouwen, en dan nog is dit “zware” voeren relatief. Lente vissen is subtiel vissen met kleine voerdeeltjes en hou dit aan tot de paai, je zal zelden van een kale reis thuiskomen met dit in het achterhoofd.
Tactiek
Observeren is zoals in elke periode van het jaar de sleutel tot succes. Velen claimen aas en rigs tot hun sleutels, maar de realiteit is observeren. Je bent beter af met één uurtje te vissen op een plaats waar vis zich ophoudt dan een sessie van 24 uur uit te zitten op een kale stek. Observeren kan op vele manieren, soms loont het om over het water te turen en eventueel activiteit op te merken, soms door een rondje te lopen of om door een drift te maken met een boot. Ieder zijn tactiek en afhankelijk van water tot water.
Iemand die observeert zal veel rapper een water leren lezen en zodoende op de pot met goud stoten. Bij mij in buurt is water waar je ze letterlijk stap voor stap kan volgen van het winterslaap tot de eerste stappen die ze zetten onder invloed van het zonlicht. éénmaal dit zonlicht niet aanwezig is, zie je ze daadwerkelijk terug trekken in hun winterhol en meestal passief op de bodem liggen of er net boven. Nodeloos te zeggen dat voer en dan vooral hele boilies ze absoluut niet kan triggeren. Wat wel goed werkt in kouder “lente” water zijn kleine voerdeeltjes, gemalen boilies, gebroken boilies, zoete mais en kleurrijke pop-ups. De theorie hierachter is heel simpel. Vissen zijn niet zoals mensen die altijd hun lichaamstemperatuur op orde hebben, vissen zijn dieren die de temperatuur van hun omgeving opnemen, met andere woorden, is het water nog koud dan zijn de vissen ook nog in “koude” modus, met alle gevolgen van dien, minder aaslust, minder vlot metabolisme, mindere spijsvertering en vooral ook minder zicht. Door de koude “werken” de ogen van de vissen minder en kunnen we volop inzetten op fel gekleurde aasjes om toch hun aandacht te trekken. Dit gegeven is voor mij de voornaamste reden om vooral in winter en voorjaar vol in te zetten op een “Hinged Stiff” of een Ronnie rig. Het gegeven dat deze rigjes bijna altijd gevist worden met een kleurrijk aasje en gelift aangeboden wordt boven de bodem is een echte eye catcher in deze periode van het jaar. Wanneer de watertemperatuur echter hoog genoeg is zodat onze vriend karper over al zijn mogelijkheden beschikt zijn dit rigs die ik dan nog zelden zal aanbieden. Dan ben je volgens mij beter af met gewoon bodemaas of een subtielere aanpak met wafters. De occasionel blubber bodem zal mij dan sporadisch doen terug grijpen naar een “Hinged Stiff” of een Ronnie maar dit in zeer beperkte mate en al zeker niet in “flashy” kleuren maar eerder kleuren die matchen bij mijn freebees. In de warmere periode heeft een pop-up dan net het tegenstelde effect, je voert je freebees rijkelijk en je vist met net het tegenovergestelde aas… beetje raar en als er dan ééntje is die “gevaar” uirschreeuwt… maar zoals gezegd het is mijn eigen theorie en ik voel mij er goed bij en daar draait het bij vissen om. Met vertrouwen achter je hengels zitten.
Rigs
Zoals hierboven reeds aangehaald, zijn mijn favoriete koud water rigs een “Hinged Stiff” of een “Ronnie” rig. De “Ronnie” ga ik hier niet meer uit de doeken doen, want je moet bijna de laatste twee jaar op Mars gewoond hebben als je deze rig niet kent. Als er één rig is die de laatse tijd tot vervelens toe werd gedocumenteerd dan is het wel de “Ronnie”. De “Hinged Stiff” daarentegen is wat meer uit de gratie gevallen en minder in de spotlight gezet. Hierbij dan een kleine update of opfrissing. De Hinged Stiff is een rig die je nog het makkelijkst kan vervaardigen door eerst een “Chod” rigje te vervaardigen, en deze “Chod” dan te knopen aan een “Boom” sectie. Het grote voordeel van een “Hinged Stiff” is dat je de “Chod” sectie kan knopen op de lengte die je zelf wil en hem zo ver of juist dicht bij de bodem vist, evenals de “Boom” sectie, kort of lang, stiff of soepel. Je kan dus met andere woorden met de Hinged Stiff alle kanten op en hem net zo vissen op de best mogelijk manier, afhankelijk van de situatie.
Leave A Comment