Zaterdag 1 april zou ik vertrekken naar lac de curton, een trip die ik en Ben hadden gewonnen bij het winnen van de Belgium carp Qualifier, samen met nog een trip naar carplantis, titelverdediging op de opvolgende BCQ en WCC. Natuurlijk had ik niet gerekend op het overlijden van mijn grootvader en daarbij horende begrafenis. Doch kon ik op mijn familie rekenen die de begrafenis op vrijdag plaatsten zodat ik tijdig kon vertrekken naar het land der kazen, wijnen en karpers.

De dagen voor de begrafenis kan ik mijn gedachten verzetten met het voorbereidende werk voor de vistrip, doch mijn hoofd er niet naar staat, kan ik zo toch steeds elke avond een beetje tot rust komen. De week gaat snel voorbij en vrijdag nadert.

Ik heb ondertussen de molens herspoeld met de kinetec braid, een drijvende gevlochten hoofdlijn die voor het verticaal vissen aangeraden is. Voorslagen werden aangeknoopt, de Slinky leader, waar ik bijna altijd met vis als er obstakels aanwezig zijn, door de grote schuurbestendigheid en soepelheid die het knopen vlotter maakt.

Na een korte nacht, volgt een dag vol verdriet en herinneringen aan mijn grootvader, geen seconde kon ik dromen over de komende sessie, gedachten zaten elders. Het moment dat ik net thuis kom, krijg ik bericht van Ben dat die binnen een uurtje aan men deur staat om de trip aan te vatten.

Snel word alle materiaal bijeen gesmeten en valiezen genomen. Na het inladen van de auto kan de trip aanvatten. Gelukkig hadden ik en Ben nog wel wat bij te praten, hierdoor had ik wat verzet en kon het verdriet wijken voor een hopelijk succesvolle sessie.

De trip verloopt zeer vlot en op een half uurtje van de eindbestemming beslissen we om ons gewoon langs de kant te zetten en nog enkele uurtjes te knorren. Veel slaap kan ik niet vatten, doch ik me zeer vermoeid voel. Een lastige periode vol rouw en verdriet, alleen gaan wonen en je partner zien vertrekken,… het doet een mens al eens vermoeid worden.

Tegen 7uur beslissen we om de trip verder aan te vatten en naar onze eindbestemming te rijden, of zeg ik beter.. naar de pot goud aan het einde van de regenboog?

Bij aankomst word er veel gebabbeld over het hoe, wat, wanneer en waar maar vooral succes toegewenst aan ieder elks. Deze sfeer kom je amper tegen aan de waterkant. Na een gezellige ontvangst besluiten we dan toch maar in de aanhoudende regen, ons materiaal uit te pakken en over te varen, richting eilandstek. Op dit moment, kijk ik steeds meer en meer uit naar een weekje rust met hopelijk enkele pareltjes op de mat.

Gelukkig tijdens het uitladen van de auto stopt de regen en kunnen we alles droog opstellen op het eiland. We hebben met elkaar afgesproken alles rustig te doen en doordacht onze rigs te positioneren. Terwijl ik onze zone al eens verken met de boot en dieptemeter, brengt Ben de laatste puntjes in orde zodat we onze week kunnen starten.

Doordat ik op de thuiswaters de laatste tijd veel succes boekte op ronnie rigs (single popups) beslisten we dan ook maar deze te gaan gebruiken. Dark covert Continantal mugga in maatje 2 en bijhorende swivels in maatje 8 om het zwaardere werk aan te kunnen werden geknoopt. De boom, werd gemaakt uit een 35lb ultraskin silt, soepel en toch iets stijver door de hogere trekkracht van het materiaal. Rigs werden voorzien van een 2Omm popup en getest is het kantje, deze strekten zicht perfect weg van het lood en dus ook de verticale voorslag/leader. We vissen alles verticaal door middel van boeien en dus kiezen we ook om de onderlijn iets langer te voorzien, namelijk 30cm.

Tegen 20uur hebben we eindelijk al onze stokken inliggen, op één na, die wil ik nog even opzij houden tot de wind gaat liggen zodat deze snaar strak kan liggen tegen de obstakels richting stek 14, een afstand van dik 150m. De gure zijwind heeft het ons al een ganse dag moeilijk gemaakt en zorgt voor de nodige vertragingen.

Nu gaan we rustig een hapje eten en genieten van het zicht, wachten tot de juiste moment om de laatste stok te positioneren en dan kruipen we onder de wol. Het zijn al 2 lange dagen geweest en mijn lichaam zegt me dat ik eens goede slaap kan gebruiken.

Zondag morgen, we worden wakker met een teleurstellende blik. Alles bleef stil tijdens de nacht. Na het nuttigen van een ontbijt in de vorm van een appelsapje, koffiekoek en sigaret bekijken we het water, opeens doorbreekt een deftige vis het oppervlak ter hoogte van enkele eilandjes links. Iets later een 2de. Een hengel ligt in die zone maar ligt een doorgang verder. Na wat bespreken van de kansen en omstandigheden schreeuwt opeens de att het uit. Actie!!! De eerste vis is voor mij, aangezien we run om run vissen en de eerste gewoon op eigen stokken mag gevangen worden snel ik naar de stok en maak contact met de vis. De vis mag in geen enkele geval vooruit gaan, daarom blokkeer ik hem eerst en stap dan de boot in als ik zie dat de vis onze richting uit komt. Als ik boven de vis kom merk ik dat alles vast zit, ik drijf de druk op de lijn op. Na enkele lang durende seconden vol stress komt er opeens iets naar boven toe, loch en zwaar, ik dacht een boom zonder enige vis nog aan. Opeens voel ik enkele kloppen op de hengel en gaat de vis weer door. Blijkbaar heb ik een betere vis gehaakt. Na enkele minuten van zwaar drillen, waar ik uit die bepaalde zone wil komen, hoop ik steeds om eens een glim op te vangen van de eerste vis. Opeens zie ik hem, een spiegel en degelijk formaat. Ik kan verder rustig afdrillen als ik in het open water zit en kan dan de vis in het net loodsen. Yes, nr uno is binnen en zonder enige “zware” problemen. De vis word gewogen en gefotografeerd. Even een kleine ontluchting door een high five en knuffel met men maatje Ben voor de eerste vis van de sessie. Voor de rest van de dag blijft het stil. Ik zeg in de late namiddag nog tegen Ben “jammer dat het nu eens niet afloopt”, mijn woorden waren nog niet goed uitgesproken of mijn rechtse hengel plooit dubbel. Bingo. Ik heb de hengel eerst vast en blok de vis, Ben stapt de boot in en kan de dril aanvatten. Na een redelijk kalme dril kan Ben ook alweer het net onder de vis schuiven. Beide onze eerste vis binnen de 24 uur, niet slecht, want de afgelopen weken was wel zeer rustig hier.

We beslissen om enkele hengels iets op te schuiven of te veranderen. Samen bekijken we de opties en positioneren alle hengels opnieuw (buiten de 2 die reeds vis opleverden). Bij het herplaatsen van de laatste hengel van mij, gebeurd iets bizar. Ik plaats de hengel in een kleiner kanaal net voor enkele afgezonken bomen, aan het begin van die doorgang kan ik de draad in een oog in een overhangende boom hangen. Terwijl ik dit wil doen merk ik slappe draad op, shit ik heb de montage verschoven. Tot ik opeens de boei richting mij zie dobberen. WTF, vis gehaakt!!! Ik maak druk en merk opeens dat er iets niet klopt, de vis had zich al door een boom gezwommen. Na wat prutsen en tenslotte afdrillen met de hand ontdoet de vis zich van de haak en onderlijn, breuk. Shit happens en gelukkig was het geen grote vis. Door dat ik geen controle heb gehad op de aanbeet heb ik veel te laat gereageerd en kon zo de vis zijn eigen willetje doen. Enfin, nieuwe rig eraan en terug op de dezelfde spot. Deze moet sowieso nog vis geven.

Tegen 20 uur zie ik mijn hengel langzaam doorbuigen en begint de att en molen te ratelen, HUNK die slib staat echt wel dicht hoor. Ik grijp de hengel vast en voel een zwaar gewicht snel voorwaarts bewegen, mijn molen blijft ratelen. Ik blok met volle gewicht de vis en moet deze zien te draaien, in de verte zie ik mijn boei maar net de ingang indobberen. Ik spring de boot in en houd zoveel mogelijk druk want deze bak is amper te draaien. Als ik halverwege ben, stopt opeens de motor, de batterij is plat. Eerste maal met de rebelcell en dus niet wetende dat die opeens stopt. Ik schreeuw naar Ben dat hij moet afkomen met zijn boot. Op dat moment word ik gewoon op sleeptouw genomen terwijl de vis voor de ingang van een gevaarlijke zone ligt. Ik pomp me naar de vis toe en Ben neemt na enkele ogenblikken mij mee op sleeptouw. Alles moest snel gaan. Op dat moment zie ik dat de vis zich heeft gedraaid en onze richting uitkomt, yes dat is goed. Tijdens de dril vervangt Ben de batterij en de vis neemt ons beide mee voor een rondleiding ter hoogte van de doorgangen naar achterliggende stekken. Als ik de vis eens kan aanschouwen zie ik dat het om een welgebouwde schub gaat, yes. Na enkele zware en langdurende minuten met knikkende knieën kan ik de vis netten en Ben zegt meteen dat dit tegen de 30 kg is terwijl ik denk aan een 25kg. Als ik de oever betreed heeft Ben alles netjes opgesteld en kan ik de vis in de gardner weegsling schuiven om deze vlot uit het water te heffen. Ik zie dan opeens welke brede rug en pens deze vis heeft. Oké dit is een BAK. Foto’s, filmpjes en herinneringen worden gemaakt, een nieuw pb schub. Mijn net overleden grootvader is hier het een en het ander aan het regelen en zorgt voor een super sessie. Mijn engelbewaarder. Die avond drinken we enkele alcoholische drankjes om alles te vieren. De volgende 2 vissen zijn voor Ben, die heeft ondertussen ook wel een bak verdiend. Laat ons hopen dat de nacht even productief word als de dag en we weinig slaap mogen hebben.

De komende dagen verloopt alles maar rustig, enkele beten tijdens de dag en enkele aanbeten tijdens de nacht houden ons bezig. Doch het gemiddelde gewicht wel zeer laag komt te liggen. Op donderdag, ook wel ‘big fish thirsday’ genaamd, verwachten we natuurlijk het beste. Maar het is ons niet gegund, we schrijven die dag 3 vissen in het dagboek met een gezamenlijk gewicht van nog geen 25kg, terwijl er op de stekken rond ons regelmatig 20 tot 30kg+ vissen worden geland. We geven niet op, de nacht op vrijdag verloopt ook rustig met een spiegeltje van kleiner formaat. Vrijdagochtend herkansing maar deze vis blijkt een scherp voorwerp gevonden te hebben waardoor de leader afgesneden werd, nog voor er echt gedrild werd. Doch er bij vorige en later komende vissen van deze zone geen problemen voorkomen.

Om alles op alles te zetten worden de hengels voorzien van 5kg aas en onopvallend haakaas. Zo kunnen we misschien de kleinere vissen een beetje mijden en nog kans maken op een deftige vis, Ik gun Ben dit van harte.

De laatste avond en nacht kunnen we nog enkele vissen bijvangen, doch missen we weer de grotere slag vissen. Maar niet getreurd, ik had namelijk een zeer mooi beschubde spiegel kunnen landen en Ben kreeg ook nog een mooie vis.

Om alles even kort te maken, als de grote vissen er niet zitten ga je ze ook niet vangen. Maar daardoor hebben wij ons zeker niet minder geamuseerd. Een zeer toffe visvakantie op het eiland van rainbow is achter de rug. Samen wisten we 17 karpers te vangen, meer dan geslaagd en willen we gerust nog meerdere malen overdoen.

Van alle gevangen vissen hadden we geen enkele vis met een lopende haak gehad, de Mugga had zich steeds mooi in de onderlip in vast vlees gezet. Door de goede inhaking, hadden we zo ook veel minder kans op lossers en kon er zwaar gedrild worden.


Gardner Products Used