INLEIDING
Ergens in de maand mei van dit jaar kwam de vraag van Gardner Tackle Slovakia om een meeting te houden in hun land, kwestie van elkaar beter te leren kennen en om samen te brainstormen over nieuwe producten. Een vlugge blik op “Waze” op mijn telefoon leerde mij dat het niet echt bij de deur was en dat er 1300 km zou moeten overbrucht worden om er te geraken. Even overleg met het thuisfront en de werkgever om groen licht te krijgen drong zich op.
SLOWAKIJE
Slowakije is nu niet direct een land dat we associeren met karpervissen, maar ik heb al langer geleerd dat er meer is, zo niet veel meer dan Frankrijk waar zo goed als ieder paadje bewandelt werd en nog steeds wordt. Karpervissen wordt steeds meer en meer een mondiaal gegeven en de vroegere “oostblok” landen hebben zoveel te bieden dat het jammer zou zijn om er niet eens van te proeven. Ook het feit dat Peter onze Gardner Sales verantwoordelijke mensen uit Tsjechie, Hongarije, Slovenie had uitgenodigd maakte de trip nog aantrekkelijker, want wat is er heden belangrijker dan een netwerk uitbouwen in het voormalige Oostblok waar er nog veel onbewandelde paden liggen. Het voormalige oostblok associeren we nogal vaak met vissers die de vangst consumeren, maar sedert toetreding tot de Europese gemeenschap is de levensstandaard van die mensen er enorm op vooruit gegaan en is voor velen “vissen” eens sport/hobby geworden waar visveiligheid en zorg dragen voor de vangst steevast op de eerste plaats komt.
Kort overleg met het hoofdkwartier in Engeland deed Lewis Read ook besluiten om aan te sluiten en samen met Niels de Temmerman en mezelf werden afspraken gemaakt om de trip aan te vangen. De bestemming kregen we door van Peter en het betrof een complex Green Lakes genaamd. Het dorp Nove Nad Vahom ligt op een boogscheut van de grens met Tsjechie.
GREEN LAKES
Het complex bestaat uit drie grindafgravingen alle drie tussen de 4 en de 7 Ha groot, en een groot stuk “openbaar” water die ik toch makkelijk op 40 Ha plus inschatte, voor zover ik het kon overschouwen, want het gehele water kon ik niet overzien door het dichte struikgewas en de configuratie van het water. De eigenaar van al dit fraais en ook een stuk van het openbaar domein, “de” Patrick heeft de laatste jaren echt zijn hart en ziel in dit complex gestoken en wil van zijn complex het “Gigantica” maken van Slovakije. Patrick heeft zijn hart verloren aan Gigantica en trekt er jaarlijks naar toe. Green Lakes wordt dus “uigebaat” naar de regels van Gigantica wat impliceert dat de zorg voor de vissen en de visser er op een enorm hoog niveau staan met Patrick steeds aanwezig om het iedereen naar zijn zin te maken. De vader van Patrick is eigenaar van het domein, en de eerste grindput werd reeds gegraven eind de jaren 60, de laatste grindput 15 jaar terug. Het stuk “openbaar” is ontstaan op natuurlijke wijze. Onze visserij zou plaatsvinden op het “Common” lake en op het nog open te gaan voor het grote publiek “Mirror” lake. Het opzet van Patrick is om op Common lake uitzonderlijk mooie schubkarpers te stocken en op het Mirror lake uitzonderlijk mooie spiegels. Voor Patrick is groote van onder geschikt belang, kwaliteit en bouw van de vissen vind hij veel belangrijker dan echt grote vissen. Je moet weten dat de regio waar we visten slechts 300 km van Oekraïne ligt wat impliceert dat vanaf december tot begin maart de regio bedekt is met sneeuw en een dikke ijslaag op het water. Deze harde winters impliceren dan ook weer dat er een flinke rem zit op de groei van het bestand. Echter met vissen tot 24 kg op Common lake en zelfs ééntje net onder de 30 kg op Mirror lake, kan je stellen dat Patrick zijn werk meer dan goed doet. Zijn er geen vissers aanwezig op het complex dan staat Patrick steevast in de potten te roeren om partikels te koken zodat zijn “kindjes” goed kunnen doorgroeien en gewapend zijn om de lange winters door te komen. De stekken rond het common lake zijn van een ongekende schoonheid en bedekt met fijne kiezel (Gigantica style weet je nog…). Alle stekken worden bij aanvang voorzien van een landingsnet, Trakker slings en grote onthaakmatten, emmer om de vissen rijkelijk te overgieten en een flesje propolis om wondjes te verzorgen. Iedere vis moet na het landen met de sling uit het water worden gehaald, en iedere vis boven de 17 kg moet verplicht in het water worden gefotografeerd. Patrick is wel soepel als hij voelt dat er ervaren vissers aan de slag zijn, maar zijn regels zijn er maar voor één doel en dat is zijn bestand beschermen. Green Lakes is voor iedereen te boeken en dit voor minimum 48 uur. De prijs per 48 uur is 50 euro. Aan de oevers van Common lake bevind zich ook een chalet met patio wat nu dienst doet als “prive” huisje van Patrick als hij op het domein is, maar de bedoeling is om tegen volgend jaar een nieuwe lodge te bouwen met sanitair en douches en dan kan het chalet ook in de verhuur, ideaal om met de vrouw of vriendin dan langs te gaan en van een beetje luxe en comfort te genieten. De bestemming is niet bij de deur, maar voor wie in is om eens in ander land te vissen en te genieten van de natuur die Slovakije te bieden heeft, is dit een aanrader.
MEETING
Onze eigenlijke “Gardner Meeting” zou doorgaan van 11 september tot 15 september. Lewis had op maandag al de oversteek gemaakt uit de Uk en bleef bij mij overnachten, Niels die maar op een boogscheut van mij woont, wat het “vullen” van Betty de transporter nog gemakkelijker maakte werd op de hoogte gebracht van het vertrek uur, en de lange reis kon aanvangen. De Waze gaf aan dat we 1300 km dienden te overbruggen en dat de reistijd 12 uur zou bedragen, zonder sanitaire stop en de nodige diesel voor Betty. Het plan werd opgevat om te starten om 5 uur s’morgens en door te rijden tot de vermoeidheid zou toeslaan, dan zou er geopteerd worden voor een hotel. De reis verliep voorspoedig al is de snelweg in Tsjechië één grote werf met maximum snelheid herleid tot 80 km/u, maar zoals gezegd zonder echt oponthoud. De vermoeidheid sloeg echter niet echt toe bij mij en toen wij rond 18.30 uur slechts 150 km verwijderd waren van de eindbestemming werd overlegd om gewoon door te rijden tot het complex. Lewis en Niels zochten kontakt met Peter de “organisator” met de vraag of het mogelijk was om op het complex te overnachten of desnoods aan de poort te slapen. Na enkele minuten kregen we bericht dat ze al aan het complex aanwezig waren en dat we dus gerust konden doorrijden, er werd er meteen bijvertelt dat ze vlees gingen halen en de BBQ gingen opstoken. Na de laatste 150 km door de bergen van Tsjechië en Slovakije konden we het domein oprijden. Wat ons meteen opvalde is dat het daar in september al om 19 uur donker is, terwijl wij hier toch in september nog tot 20.30 kunnen genieten van een beetje daglicht. Het ontvangst comité stond ons op te wachten en de begroeting die we kregen van Patrick, Peter en Marian was meer dan hartelijk. Onmiddelijk werd er een fles bovengehaald om te toasten op onze komst en de dagen die zouden volgen. Na een deugdoende BBQ en enkele shots van hun eigen gebrouwde pruimen likeur werden de bedchairs bovengehaald en vielen we alle drie als een blok in slaap.
TREKKING
Op woensdag 11 september werden we fris en monter wakker en stond de koffie van Patrick al te lonken naar ons. We moesten echter geduld opbrengen omdat de andere teamleden nog moesten arriveren. Net zoals op Gigantica werd er geopteerd om de stekken door middel van trekking te verdelen, zodat iedereen een goede kans maakte om met wat geluk een goede stek te loten. Mirror lake dat nog niet echt open is voor het grote publiek werd ook opgenomen in de trekking en iedereen had eigenlijk meer of min de stek die hij voor ogen had. Niels en ik hadden in de trekking Common lake, Lewis had in de trekking Mirror lake. Het complex is omgeven door een grindpad dus even buurten is niet onoverkomelijk. De stek die ik in de loting had beviel mij wel, al zou er op flinke afstand moeten gevist worden en gespomb. Ik had de ideale wapens bij de hand in de vorm van Gadner’s nieuwe hengels de 13 GTD+ en met enkele worpen had ik ze wel in de hand. Boten en voerboten zijn verboden op het Common lake, echter op Mirror lake mag een voerboot gebruikt worden omdat deze nogal dichtbegroeid is en gooien niet altijd een optie is. Ter plaatse had Patrick ook twee “bailifs” onder de vorm van Rasto en Robert. Rasto en Robert kwamen bij iedereen persoonlijk langs met tips kwa set-up en potentiele hotspots, altijd handig als je een water niet kent. Robert raade mij aan om één hengel kort in de kant te vissen, horizontaal met de oever, echter lag die spot op 90 meter, en met de overhangende bomen in de eigen oever, maakte het deze worp geen evidentie. Aanvoeren van die stek in eigen kant zou dan weer een eitje worden. De tweede hengel viste ik strak op een kleine zandplaat straks tegen het riet op een uitloper van een klein eiland op ongeveer 100 meter uit de kant. Ik moet bekennen dat ik het “gooien” wat verleerd was de laatste jaren dus het was wat wennen om terug vol te meppen met een hengel, maar het is zoals fietsen, eens geleerd heb je de techniek terug rap in de vingers. De nieuwe hengels van Gardner bevallen mij ook reuze door hun licht gewicht, minima ogen en hun perfecte balans.
SESSIE
Voor de eerste nacht op onbekend water besloot ik te vissen met “Ronnie” rigs, aangezien de presentatie dan altijd goed is en het simpele feit dat een “Ronnie” wel altijd en overal werkt. Echter toen s’morgens Robert de bailif langskwam om bij te praten en de tactiek door te spreken, maakte hij er mij meteen attent op dat pop-ups totaal niet werken op “common” lake, hij heeft er zich ook al suf mee gevist maar nog nooit een aanbeet op gehad. Bizar verhaal en moeilijk te geloven maar als de bailif zoiets vertelt dan moet je daar rekening mee houden. Ook vertelde Robert mij erbij dat ik vol moest voeren met partikels en op geen kilo meer of minder mocht kijken. Met deze tips in het achterhoofd paste ik mijn wapens aan, ik splicte een stuk Camflex leadfree en bevestigde er de Tungsten buffer beads op, verre worpen en een “helicopter” set-up gaan naar mijn normen hand in hand en zijn ook nog eens extreem visvriendelijk bij eventuele lijnbreuk. De rig werd opgebouwd uit Gardner’s nieuwste Tungsten skin onderlijnmateriaal en getopt met een Mugga zonder weerhaak in maatje 6. De spomb werd bovenhaald en aan de uitloper van de rietkraag werd 5 kg partikels gespomb. De partikels zijn te verkrijgen bij Patrick de eigenaar en die worden dagelijks vers gekookt op aanvraag. Eigen partikels mogen ook wel, maar Patrick moet ze eerst zien en proeven om er zich van te vergewissen dat ze op een goede manier werden klaargemaakt. Om een lang verhaal kort te maken, de aangepaste tactiek werpte zijn vruchten af, na de aanpassingen leverde de tweede nacht onmiddelijk vis op, onder de vorm van een paar fraaie schubkarpers. lewis die op de andere grindput aan de slag was, kon trouwens bij zijn eerste aanbeet onmiddelijk zijn net schuiven onder een fraaie veertiger. De hoge druk en het daarmee gepaard gaande “mooie” weer en hoge temperaturen maakten het wel een aangenaam verblijf aan de waterkant, maar vissers willen liever een flinke zuidwester met shuim op het water. Niet iedereen van de groep kon een vis prikken, maar dat is nefast bij grote hengeldruk.
De tweede grindplas “Mirror” lake had niet echt last van de hoge hengeldruk, aangezien er toch maar drie stekken zijn, en ook het feit dat deze plaats enkel maar mondjesmaat bevist wordt door Patrick en zijn dichtste vrienden, maakten dat de “druk” op dit water minimaal is en dat de vissen er een pak gretiger aasden dan op “onze” grindput. Ook het kunnen uitvaren van de hengels met een voerboot en het niet konstant spomben maken het rustiger op en rond het water.
SLOT
Green Lakes is een fantastisch gegeven voor de visser die eens buiten de landsgrenzen willen proeven van een andere visserij. Het opzet van de eigenaar is een fraai domein te hebben waar de vissen het goed in doen en waar de visser zich kan ontspannen. Wie meer wil weten van Green Lakes kan altijd hun Facebook consulteren en zelfs via die weg een boeking doen.
Leave A Comment