Het begint allemaal op een namiddag tijdens een opendeurdag in een shop waar ik Gardner Tackle sta te vertegenwoordigen. Vroeg in het voorjaar van 2017 dat ik enkele foto’s te zien kreeg van het desbetreffende water (ik vermeld het de locatie niet uit respect voor zij die er vissen) maar ik noem het ‘de diepe zand put’ of ‘the deep sand pit’. Ik zie dus de foto’s en ik ken het water, maar ik heb er in het verleden ooit eens één sneaky nachtje gedaan en weet dat het geen simpel water is, nog nooit geweest!! Maar ik zag dus die foto’s en twee vissen die er gelijk voor mij persoonlijk uitsprongen, dat was een dubbele rije (de dubbele rije genoemd) en de ketting. Deze tweede was echt een enorme brute mooie spiegel waar ik op dat moment iets van had das een mega karakter vis die ik wel zou willen vangen. Maar ik ben toch geen target visser. Maar ik wist toen die dag dat ik op het water een kaart zou nemen en het volgende jaar. Na wat uitzoeken wist ik welke persoon te contacteren voor een kaart. En het was geen probleem.
Begint 2018 of eind 2017? Betaald ik de kaart en de plannen werden gesmeed om te starten. Maar aangezien je er geen leaders mocht gebruiken (leadfree in mij geval) was ik zowat ge weet wel, gewoon van iets te gebruiken (en door een stomme regel die op niets slaat) kun je niet gebruiken waar ge 100% vertrouwen in hebt. Na één nacht in het voorjaar zonder leadfree leader hield ik het voor bekeken daar, en besloot ik elders men geluk te beproeven. Maar het water en die foto’s van die vissen bleven toch wel in men hoofd hangen en besloot ik toch om terug te gaan in het najaar. En viste ik er een handvol sessies. Mijn sessies bestaan meestal uit minimaal 2 nachten om zo toch wat meer tijd aan het water te vertoeven en het te leren kennen. Ik viste instant sessies en voerde niet op voorhand (wat sommige hier wel doen en hun stekje zowat claimen), wat totaal niet men ding is maar op één of andere manier kon ik wel elke sessie op een bepaalde stek vissen. Ik had ondertussen van een lokaal wat info over deze stek en ik wist uiteindelijk 2 vissen te vangen op een bepaalde sessie. Toen dacht ik yes ik heb het gevonden hoe en zo. Maar de volgende handvol sessies was het weer blanken als de beste, maar blanken op een redelijk moeilijk water is geen schande.
In 2018 ving ik 2 vissen van ‘de diepe zand put’ in een 8 sessies ofzo. In 2019 nam ik een kaart maar ik viste er niet omdat ik op een ander water heel goed ving, en ik dus niet de drive had om naar ‘de deep sand pit’ te gaan, dus in 2019 viste ik er niet. Maar ik nam wel weer een kaart in het verwarde corona jaar 2020. En ik viste voor de eerste Lockdown een sessie en een handvol sessies na de Lockdown maar voelde het nu ook weer niet echt op de put en begon weer rond te zwerven. En uiteindelijk had ik een geweldig najaar op een ander water waar het eind november beging december stilviel en ik er een keer blanke na toch een reeks successen besloot ik om men laatste sessie van 2020 op de diepe put te vissen. Het was een sessie op het einde van het jaar van 28 tot 31 december. En in die 3 nachten ving ik één prachtige spiegel die me deed beslissen om op dit water men winter te doen!! Dus 2021 zou ik men jaar starten op dit toch wel moeilijke water en dan nog wel in de winter. Maar ik hou wel van wat uitdagingen. Er werden verder plannen gemaakt om de eerste sessie te doen in januari in het weekend na de nieuwe maan, maar ik voelde me wat ziekjes (nee nee geen corona) en het was dan ook nog eens klote weer met veel regen dat ik besloot te wachten tot het volle maan weekend op het einde van de maand Januari.
Maar ik had men fix nodig. Ik moest en zou vissen, dus het weekend ertussen ging ik twee nachten doen en de keuze was op ‘de diepe zand put’ gelijk ik al besloten had eind december ‘op de put’ men winter te vissen en wie weet ook in het voorjaar. Het zal geen gemakkelijke opgave worden, maar ik vis graag in de winter en had men zinnen erop gezet. Vrijdag 22 Januari rond de voormiddag was ik er en besloot om terug de stek te bevissen waar ik in December die mooie spiegel ving. Ik wist dus wat me te doen stond, in de richting van het riet of in het dip, in de bomenlijn gooien en een 7-tal medium spombs volgde. Ik had thuis al men aas al klaar gemaakt, een paar handjes 15mm bollen, veel boilies kruim (gemalen bollen) hemp, tijgers en wat mais dat allemaal over goten met liquids en een paar extra powders zoals liver powder. Een zalige winter mix met heel veel attractie (oh ja ook nog pellets in de mix gedaan) maar niet veel vast voedsel. Rond 12u lagen alle 3 de hengels in, linker en middel hengel met korte ronnie rigs en de rechter hengel met een muliti hinged stiff rig (de rig waar ik in het najaar van 2020 95% van men vissen op ving) maar de korte ronnie werd ook ingezet. Kort dan bedoel ik een 10cm of 4inch boom en voor de rest hetzelfde als altijd voor het maken van een ronnie rig. Een maat 6 conti mugga haak, een hook stop, een micro hook ring swivel, QC of ronnie rig swivel en wat krimpkous en daarop de krimpkous een beetje putti om het zaakje te verankeren op de bodem. Er werd gekozen voor met orange tutti pop-ups te vissen. Alle rigs gingen te water en de donk, melden dat ze perfect lagen!! Het wachten kon beginnen. Het was eigenlijk mild voor de tijd van het jaar en eigenlijk had ik wel vertrouwen. Ook al was het tussen twee maan phases (Volle en nieuwe maan). Er werd steeds over men lijnen gedoken door een paar meerkoeten en af en toe raakte die de lijnen. Zo doken niet op de voerstek maar ze doken op het talut waar nog wier staat. Iets voor 16u was dit weer het geval en de hanger op de middel hengel was wat gezakt. Ik wil die terug op zen plaats hangen (strakke lijnen) en een bleep, en nog een bleep en ik kijk naar de strakke lijn en ineens trekt de lijn uit de clip. Op dat moment besef ik dat ik een aanbeet heb. Een trage aanbeet, een winter aanbeet. Ik neem dus de hengel vast en draai strak op de vis! En ik voel weerstand en voelde redelijk wat gewicht. Je voelt dat gewoon. De vis zwemt eerst naar rechts en komt al vrij snel nog redelijk op afstand aan de oppervlakte en duikt dan terug de diepte in naar links. Ik voel nu dat het om een goeie vis ging en alles verliep vlekkeloos. Na 10min kan ik toch wel een imposante vis het net in loodsen. Ik kijk in het net en denk bij mezelf FUCK das een heel goeie!! Dus even in het net laten in de kant en de weegschaal en mat wat dichter bij brengen. Ik leg de vis op de mat en doe het schepnet ervan onder en zie dan om welke vis het gaat!! Holy fuck het is ‘De Ketting’!! Alles verloopt nu in een roes van euforie. Ik leg de vis even in de sling te water om alles gereed te zetten, om foto’s te nemen. Mat, statief, camera erop en afstand bepalen en de ingebouwde functies instellen (elke 4sec een foto, dat zoveel je wil). Ik haal de vis uit het water en breng hem naar de mat waar we samen poseren voor de fot. Hij gedraagt zich uitstekend en dus de foto shoot verloopt vlot zodat ik hem ook vlug kan terugzetten. En de vis krachtig zie wegzwemmen!! Jammer genoeg geen water shots en filmbeelden (recordknop vergeten in te drukken). Maar who cares, ik ving net ‘a fish of a life time’, en de rest is bijzaak. Ik weet uit ervaring dat ik geweldige self takes heb van deze vis. Een nieuw Belgisch PB voor mij, en als voetnoot toch even vermelden dat hij op zen topgewicht ooit zat en dat het één van de moeilijkste vissen van het water was. Dit alles maakt deze vangst nog specialer en dat het om de vis gaat die bij mij echt bovenaan men verlanglijstje stond om op dit water te vangen.
De rest van de sessie en de komende dagen vertoef ik op cloud9. En de wereld kan me gestolen worden. Het jaar is nu al min of meer geslaagd, maar we gaan ervoor! Ik heb de smaak te pakken om nog meer te vissen en van hier te gaan proberen vangen. Deze winter, dit jaar!! De aftrap is gegeven. ‘De Ketting’ die pakken ze me niet meer af…
Tight Lines, Tommy De Cleen
Leave A Comment