Flashback
We schrijven april 2012, Alijn en ik zijn onderweg naar Rainbow, het gaat mijn tweede sessie worden op stek 17, eigenlijk had onze makker Foxie met Alijn onderweg moeten zijn, maar bouwperikelen houden hem weg van de waterkant……lucky me…..
Ergens ter hoogte van Parijs zitten we wat te lullen, en de namen Kris Van Looy en Rudi D’hamers komen ter sprake, deze “gasten” zouden volgens Alijn op stek 16 plaatsnemen, en zouden volgens Alijn bereid zijn om bij mij langs te komen indien er zich een visje zou aanbieden. Je moet weten dat 17 en 18 “enkele” stekken zijn en dat je eigenlijk alleen zit. Ook het feit dat het echte “snagswims” zijn, maak even buurten onmogelijk en niet verantwoord. Alijn speelde mij het gsm nummer van Rudi en Kris door, indien ik dus een visje kan strikken waren ze maar een sms’je verwijderd, en zou één van de twee als fotograag fungeren. Ik moet eerlijk bekennen dat ik eigenlijk nog nooit van deze “gasten” had gehoord….maar we zouden elkaar tijdens deze week goed leren kennen zo bleek later.
Buren
Ter hoogte van Bordeaux leer ik mijn nieuwe buren een eerste keer kennen, als er een Opel bestelwagen met Belgische kentekenplaat ons voorbij zoeft…..aan het stuur Van Looy, copiloot D’hamers. Ik tuf iets trager, aangezien ik een aanhangwagen moet trekken. Eenmaal aangekomen “chez Pascal” leren we elkaar wat beter kennen onder het genot van een biertje, tips en tricks worden vlot uitgewisseld. Het eerste contact verloopt vrij en ik weet bij mezelf dat het wel snor zit met mijn buren van 16.
Foto express Rudi
Op zaterdagmorgen onder het genot van een regendouche kunnen alle kopels en “singels” plaatsnemen op hun stekken, Alijn drop ik op 18, ik rij door naar 17, en Rudi en Kris vervoegen 16. Op zaterdag besluit ik nog niet te vissen, eerst campement opbouwen en hengels optuigen, pas op zaterdagmorgen gaan de hengels uit. Na een paar uur vissen kan ik al mijn eerste vis plukken uit de tentakels van 17, nog geen twee minuten na mijn vangst staat Rudi al achter mij, om mij de nodige
hand en spandiensten te bewijzen, van een topgast gesproken! Blijkbaar hadden ze vanop 16 goed zicht op mijn reilen en zeilen…..onder het genot van een pintje babbelen we wat na en na een tijdje vertrek Rudi weer naar zijn stek. Zo gaat het een paar dagen door en staan afwisselend Rudi of Kris altijd klaar met de “helpende hand” cheers for that boys!
Lucky me
Aangezien stek 17 “hardcore” obstakel vissen is, en dit de nodige concentratie van de visser vraagt, werd er door mij op geregelde tijdstippen een “break” ingelast, paar uurtjes de lijnen uit het water, stek lichtjes aanvoeren, frisse douche nemen, mijn kale knikker scheren en even gaan buurten bij Alijn, Kris en Rudi. Op één van deze buurtfeestjes liep het bijna slecht af voor mij…..ik verklaar mij nader. Op een bepaald ogenblik sta ik fris en monter bij mijn buren van 16, we spreken wat over koetjes en kalfjes en Kris en Rudi bieden mij een fris pintje aan. Ik open het blikje, neem een flinke teug en zet mijn blikje terug op de grond. Even later neem ik het blikje terug ter hand en drink opnieuw, wat ik echter niet had gezien was het feit dat een reuzenwesp, maar echt een “kastaar” van formaat ook wel wat had gezien in het gerstenat. Dat mormel was in mijn blikje gekropen en vond er dan maar niets beter op, dan zijn “angel” keihard in mijn tong te planten! Lucky me, dat ze haar angel in mijn tong plante en niet in mijn keel, anders kon het er die dag voor
mij wel eens heel anders hebben uitgezien……Echter het kwaad was gebeurd en de rest van de sessie kon ik verder met een “verlamde tong”. Rudi en Kris stonden erbij en keken ernaar……ze waren even “sprakeloos” als ik en vroegen of alles wel OK was……De “stoere” Brusselse flik zei wel dat alles OK was, maar binnenin verging ik van de pijn….Ik vertrok weer naar mijn stek, maar had teveel pijn om mijn hengels terug uit te varen. Een paar uur later kwam Rudi zich van mijn
toestand vergewissen, aangezien hij geen activiteit op en rond mijn stek had waargenomen. Rudi had door dat die “flik” toch niet zo stoer was….hij zat met mij in, en had wel door dat het een pijnlijke situatie was. Waarvoor dank makker!
De sessie verliep verder wat stroef, maar alle Belgen konden op het einde van hun trip met een paar vissen naar huis. We hadden aan het “clubhouse” afgesproken om contact te houden via mail en sociale media, en zo gebeurde het ook. Rainbow had nog maar eens nieuwe vriendschappen gesmeed.
Drama
We hadden elkaar nog eens teruggezien op de jaarlijkse VBK meeting en de begroeting was hartelijk, een paar maanden later gebeurde echter het “drama” wat de meesten onder ons zich wel nog herinneren. We spreken ergens begin maart. Ik open mijn facebook en zie een bericht staan, waarbij opgeroepen wordt om te helpen zoeken naar Rudi D’hamers, deze zou sedert zaterdagnacht vermist zijn, na een nachtje stappen……Ik moet eerlijk bekennen dat ik op dat ogenblik niet zeker was, of dit een grap van vrienden was, of werkelijkheid……een bericht naar zijn vismakker Kris bracht helaas geen goed nieuws…..Kris vertelde mij dat zijn makker inderdaad sedert die bewuste zaterdag vermist was…. hij was met collega’s gaan stappen en daarna niet meer teruggezien, ook het feit dat zijn “verdwijning” plaats had gevonden aan de Schelde kaaien, deed het ergste vermoeden.
Het onvermijdelijke gebeurde en 44 dagen na zijn verdwijning gaf de Schelde het lichaam van Rudi prijs……Ik had Rudi natuurlijk niet lang genoeg gekend om mij een beeld van de persoon te vormen, maar dat ene weekje dat ik hem kende, voelde wel goed aan! Zonde wanneer een leven op zo’n manier tot stilstand komt! De familie van Rudi verloor een broer, nonkel…..Kris verloor zijn vismakker en allen bleven ze verweesd achter.
Polsen
Eind oktober open ik mijn facebook, ik zie dat ik een berichtje heb gekregen van Kris “Zeg makker, geen zin om mee te gaan naar Rainbow begin april stek 16, groeten Kris”. Ik vertel aan Evy over het bericht, ze bekijkt mij met haar grote zwarte ogen, maar eigenlijk heeft ze de boodschap al lang begrepen. Begin april 2014 zal ze een weekje weduwe zijn…..
Sessie april stek 16
Na het nodige gebel, mailen etc, is het eindelijk zover en kunnen we afreizen naar Rainbow. Aangezien Kris over een grote bestelwagen beschikt, neem hij het “vervoer” voor zijn rekening. Het is altijd “spannend” om met iemand nieuw op stap te gaan en dit zeker voor één week…..gaat het wel klikken, wat verwacht hij van mij, wat verwacht ik van hem, maar een autotrip van 9 uur heeft tijd genoeg om de sessie door te praten. Na 9 uur rijden we het dorpje Hostens binnen en verzaken we niet aan de traditionele pizza in het dorpje die we doorspoelen met een wijntje. Na het obligate gedeelte, vervoegen we het domein waar we begroet worden door Pascal, Alijn en Nico. Alijn en Nico zullen het eiland voor hun rekening nemen, en met nog 4 Belgen van de partij ziet het er naar uit dat het een mooie week zou kunnen worden. Tjalle en Rupert nemen 17 en 18 voor hun rekening, en Willem en Geert nemen 14 voor hun rekening, ziet er dus naar uit dat we omringd zijn door Belgen. Altijd mooi meegenomen en altijd makkelijk als er iets moet gedaan worden. Na een paar pintjes besluiten wij dat het goed is en vermoeid na de lange trip zoeken wij allen onze bedchairs op. De zaterdagmorgen dient zich vlug aan en iedereen staat te poppelen om zijn stek te vervoegen. De Engelsen op 16 hebben echter geen haast en het is bijna middag eer wij van Pascal “groen” licht krijgen om onze stek te vervoegen. Na een helse rit van 300 meter naar de stek, “Rainbow is stilaan het decor aan het worden van de Camel Trophee” vervoegen wij onze stek. Aangezien ik de “gast” ben van Kris laat ik hem kiezen welke kant hij wil bevissen. Kris opteert voor de linkerkant , hij heeft namelijk een plannetje in zijn hoofd, hij wil het open water bevissen, hopend op die ene aanbeet van een grote vis. Vorige keer zat hij namelijk rechts, hij had dan wel een tiental vissen maar eerder klein van formaat, naar Rainbow standaard wel te verstaan…..Rudi zat dan op links en had een beer. Na het uitpakken en de hengels te hebben uitgevaren kon het grote genieten beginnen. Kris was echter wel kritisch over twee hengels die ik had uitgevaren, volgens hem had ik ze niet op de goede “hotspots” gedropt. Na een toertje met de boot wees hij mij de goede plekken aan en inderdaad, die hengel produceerde maar liefst 8 aanbeten, waarvoor dank makker. Ik ga hier niet de hele sessie uit de doeken doen, maar laat ons maar zeggen dat de “paai” serieus roet in het eten gooide……voor ons dan wel te verstaan. De jongens op 21 zaten volop in de vissen, alsook stek 1 en 2 en 5, die gasten troffen de omstandigheden en vingen zich “de lul uit hun broek”. Wij van onze kant echter…..
Maar met een 7 vissen kon ik niet echt klagen, makker Kris moest met veel minder tevreden zijn, hij moest wachten tot vrijdagavond om zijn eerste beet te versieren, die hij dan ook nog eens verspeelde…..ook dat is Rainbow, het is er soms keihard en de mensen die denken dat iedereen daar makkelijk de grote vissen vangt…..tja die moet ik toch wel teleurstellen. Al bij al mochten de Belgen niet klagen de meesten onder ons trokken zich meer dan goed uit de slag en de Solar boys Alijn en Geert mochten de terugreis aanvangen met elk een 30 kg vis onder de arm. Ook Tjalle, Willem en Rupert vingen vissen, “niet makkelijk hé Tjalle en Rupert dat obstakelvissen op 17 en 18”, het koste Rupert bijna een hengel en een plonsbeurt…..mooi toch.
Slot
Al bij al vonden we het een mooie sessie, en de klik met Kris was er wel. Zo goed dat Kris en ik in oktober ook het plan hebben opgevat om samen te vissen op stek 5. Dit was ook nog een boeking van hem, die hij normaal met Rudi had moeten vissen…..
De grote afwezige tijdens onze sessie was Rudi……We hadden gehoopt dat Rudi daarboven, vanop de ene af andere wolk ons “magisch” visinstinct had kunnen geven. Maar waarschijnlijk had Rudi die week andere plannen, en zat hij hierboven ook een weekje te vissen achter Skup, De Knik, The Giant etc……
Rudi, de rijstpap hebben we opengetrokken we verwachten wel van U in oktober de gouden lepels om hem te nuttigen.
Vang ze
Chris Vandenhaute
Leave A Comment